Για να διαβάζεις αυτό το άρθρο, τότε έχεις άμεσο πρόβλημα, οπότε θα αφήσουμε τους προλόγους.

Χρειάζεσαι ένα δεύτερο άτομο που θα σου βγάλει τα αγκάθια. Μόνος σου ΔΕΝ γίνεται.

Επίσης μεγεθυντικό φακό (αν είσαι πάνω από 30 ετών), τσιμπιδάκι φρυδιών (καλή ποιότητα), βελόνα (ραψίματος ή λεπτής ένεσης), betadine.

Με το τσιμπιδάκι βγάζεις τις ακίδες που προεξέχουν.

Τις υπόλοιπες ως εξής: περνάς betadine τη βελόνα (αν είναι ένεσης είναι αποστειρωμένη, δεν χρειάζεται - οι γονείς μας την έκαιγαν με αναπτήρα για απολύμανση) και σκάβεις το δέρμα γύρω - γύρω από την ακίδα. Μετά με κινήσεις μοχλού προσπαθείς να την σπρώξεις προς τα έξω. Οπότε είτε βγαίνει έτσι είτε με το τσιμπιδάκι.

Τέλος περνάς το μέρος με betadine.

Αν υπάρχουν δύσκολες ακίδες που δεν μπόρεσες με τίποτα να βγάλεις: ΒΑΖΕΙΣ ΒΑΖΕΛΙΝΗ και έναν επίδεσμο (για να μη φύγει η βαζελίνη - όχι σφικτό επίδεσμο) και δεν πατάς καθόλου το σημείο (συνήθως είναι πόδι). Την άλλη μέρα οι ακίδες βγαίνουν πανεύκολα.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΡΟΣΟΦΙΑ

Το λάδι δεν πιάνει εκείνη τη στιγμή. Το λάδι (βαζελίνη προτιμούν στις πρώτες βοήθειες) παίρνει ώρες για να λειτουργήσει.

Ψυκτικό υγρό. Αυτό που αφαιρεί τη μυρμηγκιά. Παγώνεις το σημείο, γίνεται κακαδάκι και μαζί με το κακαδάκι βγαίνει και το αγκάθι.

Aspivenin, αντλία για τσιμπήματα και δαγκώματα. Είναι μια ένεση με την οποία ρουφάς το σημείο και βγαίνει το δηλητήριο. Σαν τρόμπα ή ηλεκτρική σκούπα δηλαδή. Εμένα δεν μου έχει λειτουργήσει για αχινούς. Κάποιοι λένε ότι δουλεύει. Ίσως για τα αγκάθια που είναι ήδη έξω και βγαίνουν και με τσιμπιδάκι.

ΜΗΝ ΑΚΟΥΣ ΤΙΣ ΒΛΑΚΕΙΕΣ που λένε "άστο, θα το χωνέψει ο οργανισμός" ή "θα βγουν μόνα τους".